りんご

Jabłko to jadalny owoc wytwarzany przez jabłoń (Malus domowy). Jabłonie są uprawiane na całym świecie i są najpowszechniej uprawianym gatunkiem z rodzaju Malus. Drzewo pochodzi z Azji Środkowej, gdzie do dziś można spotkać jego dzikiego przodka, Malus sieversii. Jabłka uprawiane są od tysięcy lat w Azji i Europie, a do Ameryki Północnej zostały sprowadzone przez europejskich kolonistów. Jabłka mają znaczenie religijne i mitologiczne w wielu kulturach, w tym w tradycji nordyckiej, greckiej i europejskiej tradycji chrześcijańskiej.
Jabłka wyhodowane z nasion zazwyczaj bardzo różnią się od jabłek rodzicielskich, a powstałe owoce często nie mają pożądanych cech. Generalnie odmiany jabłoni rozmnaża się poprzez klonalne szczepienie na podkładkach. Jabłonie uprawiane bez podkładek są zwykle większe i wolniej owocują po posadzeniu. Podkładki służą do kontrolowania szybkości wzrostu i wielkości powstałego drzewa, co pozwala na łatwiejszy zbiór.
Znanych jest ponad 7500 odmian jabłek. Różne odmiany są hodowane ze względu na różne smaki i zastosowania, w tym do gotowania, jedzenia na surowo i produkcji cydru. Drzewa i owoce są podatne na szereg problemów z grzybami, bakteriami i szkodnikami, które można zwalczać za pomocą szeregu środków organicznych i nieorganicznych. W 2010 roku w ramach badań nad zwalczaniem chorób i selektywną hodowlą w produkcji jabłek przeprowadzono sekwencjonowanie genomu owocu.
Światowa produkcja jabłek w 2018 roku wyniosła 86 mln ton, z czego prawie połowę przypadały na Chiny.[3]

Une pomme est un fruit comestible produit par un pommier (Malus domestica). Les pommiers sont cultivés dans le monde entier et constituent l’espèce la plus cultivée du genre Malus. L’arbre est originaire d’Asie centrale, où l’on trouve encore aujourd’hui son ancêtre sauvage, Malus sieversii. Les pommes sont cultivées depuis des milliers d'années en Asie et en Europe et ont été importées en Amérique du Nord par les colons européens. Les pommes ont une signification religieuse et mythologique dans de nombreuses cultures, notamment la tradition chrétienne nordique, grecque et européenne.
Les pommes cultivées à partir de graines ont tendance à être très différentes de celles des parents, et le fruit qui en résulte manque souvent des caractéristiques souhaitées. Généralement donc, les cultivars de pommiers se multiplient par greffage clonal sur porte-greffes. Les pommiers cultivés sans porte-greffes ont tendance à être plus gros et à fructifier beaucoup plus lentement après la plantation. Les porte-greffes sont utilisés pour contrôler la vitesse de croissance et la taille de l'arbre résultant, permettant ainsi une récolte plus facile.
Il existe plus de 7 500 cultivars de pommes connus. Différents cultivars sont sélectionnés pour différents goûts et utilisations, notamment la cuisine, la consommation crue et la production de cidre. Les arbres et les fruits sont sujets à un certain nombre de problèmes fongiques, bactériens et nuisibles, qui peuvent être contrôlés par un certain nombre de moyens biologiques et non biologiques. En 2010, le génome du fruit a été séquencé dans le cadre de recherches sur le contrôle des maladies et la sélection sélective dans la production de pommes.
La production mondiale de pommes en 2018 était de 86 millions de tonnes, la Chine représentant près de la moitié du total.[3]

التفاحة هي فاكهة صالحة للأكل تنتجها شجرة التفاح (Malus Locala). تُزرع أشجار التفاح في جميع أنحاء العالم وهي أكثر الأنواع نموًا في جنس Malus. نشأت الشجرة في آسيا الوسطى، حيث لا يزال سلفها البري، Malus sieversii، موجودًا حتى اليوم. تمت زراعة التفاح منذ آلاف السنين في آسيا وأوروبا وتم جلبه إلى أمريكا الشمالية عن طريق المستعمرين الأوروبيين. للتفاح أهمية دينية وأسطورية في العديد من الثقافات، بما في ذلك التقاليد المسيحية الإسكندنافية واليونانية والأوروبية.
يميل التفاح المزروع من البذور إلى أن يكون مختلفًا تمامًا عن تلك الموجودة في الوالدين، وغالبًا ما تفتقر الفاكهة الناتجة إلى الخصائص المرغوبة. بشكل عام، يتم نشر أصناف التفاح عن طريق التطعيم النسيلي على الجذور. تميل أشجار التفاح المزروعة بدون جذور إلى أن تكون أكبر حجمًا وأبطأ بكثير في إنتاج الثمار بعد الزراعة. تُستخدم الجذور للتحكم في سرعة النمو وحجم الشجرة الناتجة مما يسمح بحصاد أسهل.
هناك أكثر من 7500 صنف معروف من التفاح. يتم تربية أصناف مختلفة لمختلف الأذواق والاستخدامات، بما في ذلك الطبخ وتناول الطعام الخام وإنتاج عصير التفاح. تتعرض الأشجار والثمار لعدد من المشاكل الفطرية والبكتيرية والآفات، والتي يمكن السيطرة عليها بعدد من الوسائل العضوية وغير العضوية. في عام 2010، تم تسلسل جينوم الفاكهة كجزء من البحث حول مكافحة الأمراض والتربية الانتقائية في إنتاج التفاح.
بلغ الإنتاج العالمي من التفاح في عام 2018 86 مليون طن، وتمثل الصين ما يقرب من نصف المجموع.[3]

Το μήλο είναι ένας βρώσιμος καρπός που παράγεται από μια μηλιά (Malus domestica). Οι μηλιές καλλιεργούνται παγκοσμίως και είναι το πιο ευρέως καλλιεργούμενο είδος στο γένος Malus. Το δέντρο προέρχεται από την Κεντρική Ασία, όπου ο άγριος πρόγονός του, Malus sieversii, βρίσκεται ακόμα και σήμερα. Τα μήλα καλλιεργούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια στην Ασία και την Ευρώπη και μεταφέρθηκαν στη Βόρεια Αμερική από Ευρωπαίους αποίκους. Τα μήλα έχουν θρησκευτική και μυθολογική σημασία σε πολλούς πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένης της σκανδιναβικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής χριστιανικής παράδοσης.
Τα μήλα που καλλιεργούνται από σπόρους τείνουν να είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα των γονέων και ο καρπός που προκύπτει συχνά δεν έχει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά. Γενικά τότε, οι ποικιλίες μήλων πολλαπλασιάζονται με κλωνικό εμβολιασμό σε υποκείμενα. Οι μηλιές που καλλιεργούνται χωρίς υποκείμενα τείνουν να είναι μεγαλύτερες και πολύ πιο αργές στην καρποφορία μετά τη φύτευση. Οι ρίζες χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της ταχύτητας ανάπτυξης και του μεγέθους του δέντρου που προκύπτει, επιτρέποντας την ευκολότερη συγκομιδή.
Υπάρχουν περισσότερες από 7.500 γνωστές ποικιλίες μήλων. Διαφορετικές ποικιλίες εκτρέφονται για διάφορα γούστα και χρήση, συμπεριλαμβανομένης της μαγειρικής, της ωμής κατανάλωσης και της παραγωγής μηλίτη. Τα δέντρα και τα φρούτα είναι επιρρεπή σε μια σειρά από προβλήματα μυκήτων, βακτηρίων και παρασίτων, τα οποία μπορούν να ελεγχθούν με μια σειρά από οργανικά και μη βιολογικά μέσα. Το 2010, το γονιδίωμα του καρπού αναλύθηκε ως μέρος της έρευνας για τον έλεγχο ασθενειών και την επιλεκτική αναπαραγωγή στην παραγωγή μήλων.
Η παγκόσμια παραγωγή μήλων το 2018 ήταν 86 εκατομμύρια τόνοι, με την Κίνα να αντιπροσωπεύει σχεδόν το ήμισυ του συνόλου.[3]

An apple is an edible fruit produced by an apple tree (Malus domestica). Apple trees are cultivated worldwide and are the most widely grown species in the genus Malus. The tree originated in Central Asia, where its wild ancestor, Malus sieversii, is still found today. Apples have been grown for thousands of years in Asia and Europe and were brought to North America by European colonists. Apples have religious and mythological significance in many cultures, including Norse, Greek, and European Christian tradition.
Apples grown from seed tend to be very different from those of the parents, and the resultant fruit frequently lack desired characteristics. Generally then, apple cultivars are propagated by clonal grafting onto rootstocks. Apple trees grown without rootstocks tend to be larger and much slower to fruit after planting. Rootstocks are used to control speed of growth and the size of the resulting tree allowing for easier harvesting.
There are more than 7,500 known cultivars of apples. Different cultivars are bred for various tastes and use, including cooking, eating raw and cider production. Trees and fruit are prone to a number of fungal, bacterial and pest problems, which can be controlled by a number of organic and non-organic means. In 2010, the fruit's genome was sequenced as part of research on disease control and selective breeding in apple production.
Worldwide production of apples in 2018 was 86 million tonnes, with China accounting for nearly half of the total.[3]

Јабука је јестиво воће које производи дрво јабуке (Малус доместица). Стабла јабуке се узгајају широм света и најраспрострањенија су врста у роду Малус. Дрво је настало у централној Азији, где се његов дивљи предак, Малус сиеверсии, и данас налази. Јабуке се гаје хиљадама година у Азији и Европи, а у Северну Америку су их донели европски колонисти. Јабуке имају религиозни и митолошки значај у многим културама, укључујући нордијске, грчке и европске хришћанске традиције.
Јабуке узгојене из семена имају тенденцију да се веома разликују од оних код родитеља, а плоду често недостају жељене карактеристике. Уопштено, сорте јабуке се размножавају клонским калемљењем на подлоге. Дрвеће јабука које се узгајају без подлога обично су веће и много спорије дају плод након садње. Подлоге се користе за контролу брзине раста и величине резултујућег стабла, што омогућава лакшу бербу.
Познато је више од 7.500 сорти јабука. Различите сорте се узгајају за различите укусе и употребу, укључујући кување, сирову храну и производњу јабуковаче. Дрвеће и воће су подложни бројним гљивичним, бактеријским и штеточинама, које се могу контролисати бројним органским и неорганским средствима. У 2010. години геном плода је секвенциониран у оквиру истраживања о контроли болести и селективном оплемењивању у производњи јабуке.
Светска производња јабука у 2018. износила је 86 милиона тона, а Кина је чинила скоро половину укупне производње.[3]